Doğa bazen sessiz bir çığlık atar ve bunu duyabilen tek bir insan tüm dünyaya farkındalık kazandırabilir. Julia Butterfly Hill, 1997–1999 yılları arasında tam 738 gün, yani neredeyse iki yıl boyunca 1500 yaşındaki Luna isimli dev sekoya ağacında yaşayarak bunu gösterdi. Hill’in eylemi, sadece bir ağacı değil, onu çevreleyen eski ormanı ve doğanın haklarını da koruma mücadelesine dönüştü.
Kaliforniya’da doğan Julia, çocukluğunu doğa ile iç içe geçirdi. Seyahat eden bir ailede büyümesi, onu küçük yaşta açık havayla, ormanlarla ve hayvanlarla yakınlaştırdı. Doğaya duyduğu hayranlık, ileride hayatını şekillendirecek bir bağın temelini oluşturdu.
Gençliğinde geçirdiği ciddi bir kaza, Hill’in hayatını sorgulamasına yol açtı. Maddi başarı ve kariyer odaklı yaşadığı dönemin ardından, “hayatın anlamını ve anın değerini fark ettim” diyen Hill, doğa için kalıcı bir fark yaratma kararı aldı.
Luna ve 738 Günlük Direniş
Aralık 1997’de Julia, kesilme tehdidi altındaki dev sekoya ağacına tırmandı. Başlangıçta birkaç hafta sürmesi planlanan eylem, neredeyse iki yıl sürdü. Ağacın tepesinde geçirdiği günlerde fırtına, soğuk ve yalnızlıkla mücadele etti, hatta ölüm tehditleriyle karşı karşıya kaldı. Gönüllüler, yiyecek ve malzemeleri ağaca ulaştırarak ona destek oldular.
Pacific Lumber Company, Hill’in kararlılığı ve küresel dikkat sayesinde Luna ve çevresindeki ormanı koruma kararı almak zorunda kaldı. Julia’nın eylemi, doğa koruma mücadelelerinde bireysel cesaretin gücünü kanıtladı.
Doğaya Dair Bir Felsefe
Julia Butterfly Hill, ağaçta geçirdiği iki yıl boyunca, insanların doğaya bakışını değiştirmeye odaklandı. “Sevgi, saygı ve şefkat duygularını doğaya da taşıyabiliriz” diyen Hill, bireysel eylemin kolektif farkındalığa nasıl dönüşebileceğini gösterdi.
Hill’in hikayesi, çevre hareketlerine ilham verdi ve eski ormanların korunması için küresel farkındalığı artırdı. Luna, bugün hâlâ yaşamakta ve Julia’nın mücadelesi, doğa savunuculuğu tarihine geçici değil, kalıcı bir iz bıraktı.
